| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
دلهره دارم ...
عاشق نیستم اما مثل عاشق ها قلبم راه گلویم را بسته!
دلم واقعا دارد می هرد!!! هی میریزد و از درو دیوار حفره ی شکمم بالا می رود و باز میریزد...
حالم خوب نیست!
این لحظات آخر آدم را می کشد... نتیجه ی زحماتم را می خواهم پیش قاضی ببرم! اما کو عدالت؟
قاضی ام نگاهی به دسترنجم می کند پوز خند میزند و می گوید معلوم نیست چه کار کرده ای ...کارهایت بی هدف است! هدف دارد اما مشخص نیست . اصلا نفهمیده ای به تو دستور چه کاری داده بودم!
و من باز هم دلم می هرد و قلبم در گلویم بزرگ تر می شود! می ترسم بترکد و از چشم هایم سرازیر شود و من جلوی قاضی بشکنم! می گویند اینجور وقت ها باید توکل کنی و به ریسمانی محکم چنگ بزنی !! اما این شک لعنتی به اینکه آیا اصلا ریسمانی آنجا هست یا نه اجازه ی چنگ انداختن نمی دهد!
.
.
.
کاش لا اقل عاشق بودم!
بذار بگم دوست دارم ، اگرچه خیلی سخته
حکایت ما آدما حکایت درخته
درختی که به ساقه و به ریشه هاش می نازه
گل می کنه ، میوه میده ، همیشه سرفرازه
زندگی یک درخته و من ریشه ام ، تو ساقه
اگه که ما با هم باشیم ، دنیا دیگه یه باغه
آره باغه!! منم لینکت کردم که با هم باشیم قهرمان!
عاشق بودن...
نه...
اسمشه که کار راه بندازه...
ولی نیست...
کاش عاشق بودن فقط بسته شدن راه گلو بود.
کاش.
سهراب خوب نوشت:
؛همیشه عاشق تنهاست؛
ای بابا... این بسته شدن راه گلو یکی از نتایج عاشق شدن است دیگر!!! اگر عاشق بودم این رخوت و بی هودگی و اوضاع گلو و غمباد و همه چیز زیباتر بود!!!
نبود؟
راستی لینکت کردم
خیلی منت نهادید بر سر ناقابل بنده... ممنونم
سلام دوست عزیز(و جدید)
ازون قسمت آخر پستت خیلی خوشم اومد
باهات موافقم گاهی این شک لعنتی جایی که نباید میاد سراغ آدم و چقدر دلم برای اون همه یقین که قبلا باهاش زندگی میکردم تنگ میشه
از آشناییت خوشوقتم
(آیکون گل)
منم خوشوقتم عزیزم!
کاش یه قرصی شربتی چیزی بود برا برگشتن به یقین... روز های سلامت روح!!
از دست این فلاسفه با این تئوری های شک بر انگیزشون!
انقدر با این پستت هم فازی گرفتم احساس کردم خودم نوشتمش...
منم همین حسو داشتم وقتی نوشتمش!
دلت خوشه ها !
راستش رو بخواهی خوش نیست!! از اونجا که شما می بینی به نظر میاد که خوشه.