مومو

 سلام ای جوانان ایران زمین...

ای بچه های گل و بلبل این سر زمین!

فکر می کنم که زندگی چند روز بیشتر نیست... چند سال بعد که موهایمان سفید شد زانو هایمان درد گرفت و دیگر حتی حوصله ی آمدن اینجا و نشستن پای نت را  هم نداشتیم...

وقتی تکنولوژی ارتباطات آنقدر پیشرفت کرد که برای ذهن فرتوت و پیر شده ی مان زیادی پیچیده بود...

آنروز شاید دلمان بسوزد! که چرا از زمانی که داشتیم برای لذت بردن لبخند زدن ..کامل تر شدن... دوستی و یکرنگی مهربانی و صداقت استفاده نکردیم!

شاید دلمان بسوزد که چرا ناخواسته دل کسی را شکاندیم!  

شاید غمگین بشویم که چرا شوخی کردن ما و راهی که برای لذت بردن انتخاب کردیم از روی قلب کسی گذشته و رد پای شوخی ما روی دلش مانده...

بعضی وقت ها فکر می کنم که زندگی کوتاه تر از این است که بخواهم کسی را  اصلاح کنم و بخواهم کسی را در ترازوی سره و ناسره ، نیک و بد ، پاک و ناپاک قرار دهم! چرا که خودم بیش از همه محتاج اصلاح شدنم... و قضاوت بر نیکی و بدی کاریست بس دشوار... که بزرگان و اندیشمندان و حکیمان و فلاسفه هم در تعریف خیر و شر مانده اند... که حکمت پشت رفتار و گفتار کسی را من نمی دانم ... پس چگونه می توانم بگویم " تو اشتباه می کنی " ؟...

اما می توانم آنچه را که فکر می کنم بر زبان بیاورم...حتی اگر اشتباه باشد... چرا که خطا کاری خصلت انسان هاست... و من به "اشتباه"  کردن گاه و بی گاهم است که نام "آدم" را یدک می کشــم...                   

                                                                 بر قرار باشید

                                                     و حکیمانه زندگی کنید

                                                                             یا حق

راستی! ...می دانستید حکیم یعنی کسی که هر چیزی را  بر اساس آنچه که هست سر جای خودش می گذارد؟ 

(0 لایک)