تهران...پارک شهر!

سی سالش هم نبود...

جلوی آینه ی دستشویی پارک...آب می زد به صورتش ... به خودش نگاه می کرد ، تا صورتش خشک شود...شاید می خواست مطمئن شود که زیباست..هنوز! بعد دوباره...نمی دانم چند مشت آب ... چند بار... هر بار لبخند می زد...

سی سالش نبود ...اما کنار چشمهایش چین داشت..لب هایش کمی باز بود...دندانهایش را می شد دید...شاید مست بود...شاید نئشه بود... "سلام" ..."سلا..." لبهایش روی هم نمی نشست.."م" را نشنیدم... و یک لبخند...

"می شه رژ لبتونو بهم بدین؟ دارین رژ لب؟"

"دارم"

کمی لب هایش را سرخ کرد و خودش را در آینه ی ترک خورده  و زنگ زده ی پارک برانداز کرد

صورتش می خندید.

"می خوای ابروهاتو بردارم برات؟"

"می کنی این کارو؟"

درد داشت

صورتش جمع می شد با کندن هر تار مو... مو هایش کمی روشن بود... روی پوستی که از غم تیره شده بود...

"خوب شد...قشنگ شدی" 

"جدی؟ ببینم! " آینه ی ترک خورده چیزی نداشت برای نشان دادن...

"آینه داری خانو..؟...آره قشنگ شد.....ممنون" لبهایش می خندید...چشمهایش هم!

می خوای کمی آرایش کنی؟

آره...

هر کاری می توانستم کردم تا زیباتر شود...کمی کرم مرطوب کننده...صورتش را نوازش می کردم...نمی دانم چه مدت...

شاید کسی تا آن روز نوازشش نکرده بود...چشمهایش را بسته بود و در خلسه رفته بود... انگار دلش می خواست تمام نشود...

"ممنون"

"رژ لب مال خودت...آینه رو هم بردار.. من نیازی ندارم"

هر دو را انداخت توی کیف سیاه رنگ پریده

سرش را تکان داد پایین انداخت و رفت..بی هیچ حرفی...

زن ها ی دستشویی پارک من را به هم نشان می دادند...سرم را پایین انداختم...انگار گناهی کرده باشم. با سرعت خودم را از بین آن همه آینه ی زنگ زده بیرون کشیدم... چشم هایم دنبالش بود..دنبال زنی که سی سالش هم نبود اما صورتش چروک داشت و رنگ لب هایم را به او بخشیده بودم....

مرد موتور داشت

چانه می زد 

از حرکت سر و دستش فهمیدم 

زن تسلیم شد

ترک نشست 

کت سربازیِ خاکی رنگ مرد را چنگ زد و ...