پرنسس

سرم را بالا می گیرم ، ماهیچه های گردنم کشیده شده و غرور در استخوان های ستون فقراتم غوغا می کند راست می ایستم و شمرده شمرده قدم بر می دارم و سرم را این طرف و آنطرف می چرخانم و با لبخند تکانش می دهم و مثلا سلام می کنم به مهمان های خیالی ام... چرخی می زنم آرام و می نشینم روی مبل و فنجان قهوه را با دو تا انگشتم می گیرم و انگشت کوچکم را هم کشیده نگه می دارم و با لبخند قهوه ام را سر می کشم! مو سیقی والس شروع می شود و من دست هایم را دو طرف بدنم نگه می دارم و مثل بال های پروانه ای که دارد /آفتاب می گیرد می بندم و بازشان می کنم ، مثل موج می چرخم و مثل قو آرام و با وقارم! آه ... گیره ی بلورین و زیبایم از موهایم باز می شود و روی زمین می افتد ... آرام خم می شوم! نه ..حتی نیاز نیست خم شوم... همه چیز سبک تر از حد معمول است در دست هایم و مثل پر قو برش می دارم و مثل موج خرمن موهایم را جمع می کنم روی سرم ... 

یه نیگاهی می کنم به راهی که اومدم! گردنم درد گرفته اینقد مثل زرافه کشیدمش بالا!  موقع چرخ زدن و نشستن عسلی رو چپ کردم! نصف قهوه رو برداشتنی از رو میز ریختم رو دامنم! وقتی مثل قو داشتم می چرخیدم افتادم زمین و مچ دستم حسابی درد می کنه کلیپس پلاستیکی رو مو هایی که دیشب شونه اش زدم دهن کجی می کنه بهم و می خنده! ...اه...اصلا به ما نیومده پرنسس بشیم!