فکر گوش های من نباش

فکر  گوش های من نباش...

بخند . آنقدر بلند که همه ی میله های زندان ها از پرده ی گوش آدم ها هم نازک تر و ترد تر و شکننده تر باشد .

داد بزن ....

جیغ بکش...

فریاد زدن آنقدر ها هم آسان نیست گاهی...

گاهی فریاد نزدن بلندترین فریاد هاست ، شاید تو زیباترین راه ها را برای فریاد زدن بلد باشی ، شاید دردناک ترین راه ها را برای حرف زدن با دهان بسته انتخاب کنی شاید سخت ترین را ه ها را پیاده و حتی بدون کفش بروی شاید درد پاهای خون آلود تو را با چشم هایم ببینم و با قلبم خشگی گلویت را گریه کنم شاید ...شاید ...شاید ...

اما ... فقط ....پیشنهاد می دهم ... فکر گوش های من نباش. شاید من هم روزی نا خواسته یا خواسته ، شایسته ی فریاد های تو بشوم ... شاید شایسته ی فریاد هایت هستم!