سمت آفتاب نگیر خیابان!

سمت آفتابگیر خیابان ها رونق کمتری دارد! مغازه هایش هم در آمد کمتری دارند! برای دیدن بچه هایی که از مدرسه بیرون زده اند و تا خانه شلنگ تخته می اندازند و لواشک و آلوچه و پیراشکی می خرند و با دوستانشان تا خانه سق میزنند جای مناسبی نیست! 

اما آنطرف خیابان ، پیاده رویش آفتاب نمی گیرد و سایه است ...سایه است و جای خوبی است تا یاد روز هایی بیفتی که سال های آخر ابتدایی بودی ... نه! شاید هم اوایل دوره ی راهنمایی ... جای خوبی است که بنشینی روی یک صندلی بتنی سرد و به کیف های بچه ها نگاه کنی ... کیف های خوشرنگ با عکس های جور و ناجور!!! باربی و اسپایدر من! دختر هایی که یاد می گیرند لطیف باشند و صورتی و پسر هایی که آرزوی نجات دادن دنیا را توی عکس های کوله های روی پشتشان یدک می کشند ...

جای خوبی است تا یاد روز هایی بیفتی که برای مدرسه رفتن با دوست هایت قرار گذاشتی تا همه ی دفتر ها و کتاب هایت را مثل بچه های مدرسه ی بغل دستی که خیلی از خانواده هایشان دستشان به دهنشان نمی رسید و فوقش تا چانه ی شان می آمد!!! توی کش ببندی و با خودت مدرسه ببری ...

یادت بیفتد که آنروز تا به مدرسه برسی قدم هایت را طوری بر می داشتی که کتاب ها مثل فنر توی دستت بالا و پایین بروند و سرعتت را طوری تنظیم می کردی که بالا و پایین رفتن کتاب های لای کش مثل پاندول مرتب و منطم باشد! و به بچه های مدرسه ی بغل دستی که هر روز اینجوری کتاب هایشان را تا مدرسه می بردند فکر می کردی...

یادت می افتد که آنروز تنبیه سختی شدید و از نمره ی انضباط تو ، و چند تا از دوستانت ...به عنوان آشو.ب .... گر! دو نمره ای کم شد و کلی داد و بیداد شنیدید!

یادت می افتد که نفهمیدی چرا نباید آن کار را می کردی ؟ ... و هنوز هم نفهمیده ای! ... و فکر کنی که چه خوب که بچه های امروز همگی کیف دارند!!!!!! و در پیاده روی سایه ای که صندلی های بتنی سرد دارد دنبال هم می دوند و کیف هایشان روی دوششان بالا و پایین می پرد!